Արթուր Սաքունց.«Եթե ինձ հաջողվեր գունավոր հեղափոխություն անել այնպես, ինչպես դա տեղի ունեցավ Վրաստանում և Ուկրաինայում, ապա ես շատ գոհ կլինեի»
00:00, November 2, 2011 | Նորություններ | Մտքի, խղճի և կրոնի ազատություն | Զինված ուժեր, Կոռուպցիայի կանխարգելում
Հարցազրույց Հելսինկյան Քաղաքացիական Ասամբլեայի Վանաձորի ղեկավար Արթուր Սաքունցի հետ
– Տեղեկություն կա այն մասին, որ առաջիկայում Երևանում կազմակերպվելու են մոսկովյան սքինհեդների նման հատուկ պատրաստություն անցած հայկական խմբավորումներ, որոնք պայքարելու են ազգային, հոգևոր արժեքները ոտնահարող, մեր բարքերին ու ավանդույթներին խորթ և օտարամոլ երևույթների ու կառույցների դեմ: Որպես իրավապաշտպան ինչպե՞ս կվերաբերվեք դրան:
– Նման նախաձեռնության մասին առաջին անգամ եմ լսում, սակայն հիշում եմ 2006-ին Եհովայի վկաների պաշտպանության հետ կապված մեզ հետ պատահած մի դեպք, երբ էլեկտրոնային նամակով ստացանք «Մահ Հելիսինկյան ասոցիացիային և Արթուր Սաքունցին» վերնագրով սպառնալի նամակ: Իրավապահ մարմինների միջոցով պարզվեց, որ նամակի հեղինակները Հայ արիներն են: Ընդհանրապես, ծայրահեղական գործողությունները, որոնք, անկախ մարդու կրոնական, սոցիալական և քաղաքական պատկանելությունից, նրա հանդեպ կարող են հրահրել ատելություն ու բռնության իրականացում, համարվում է հանցագործություն, և պետության պարտավորությունն է իրավական մարմինների միջոցով կանխարգելել այն: Եթե նման խմբավորումներ ձևավորվեն մեր երկրում, նշանակում է` մեր հասարակությունը լուրջ հիվանդ է, քանի որ այնտեղ, որտեղ չեն գործում օրենքները, որտեղ իրավական մարմինները թերանում են իրենց պարտականություններում, այնտեղ, բնականաբար, նման խմբավորումները կփորձեն խնդիրները լուծել հանցավոր միջոցներով: Իսկ դա պետության հիվանդության որոշակի աստիճանի ապացույցն է:
– Այնուհանդերձ, մեր իրականության մեջ հնարավոր համարու՞մ եք ինքնադատաստանի նման դրսևորումներ:
– Դժվարանում եմ ասել, որ Հայաստանում ատելության հենքի վրա հնարավոր է նման խմբավորումների առկայությունը, թեև իշխանության կամ Հայ առաքելակն եկեղեցու կողմից ղեկավարվող լրատվամիջոցներով պրոպագանդվող ատելություն հրահրող (հեռո°ւ մնացեք եհովայի վկաներից կամ հրեաներից) գործողություններին առ այսօր իրավական գնահատական չի տրվել: Ուստի կարելի է ակնկալել, որ անպատժելիության դեպքում գաղափարը կարող է վերածվել գործողության: Իսկ չէ՞ որ Սահմանադրությունն արգելում է կրոնական, քաղաքական, սոցիալական հենքի վրա խտրականության ցանկացած դրսևորում: Մեր երկրում կա անպատժելիության որոշակի դաշտ, և երբ իրավական նորմերը չեն աշխատում, ապա դրանց սկսում են փոխարինել կրիմինալ հակում ունեցող խմբավորումներ, որոնց անդամները ինքնադատաստանի ընդունակ պոտենցիալ հանցագործներ են, ինչը նշանակում է ինքնիրավություն, այսինքն իրենց վրա են վերցնում պետության գործառույթը:
– ՊՆ փոխնախարար Վլադիմիր Գասպարյանը նախաձեռնողական խմբերին և հ/կ-ներին անվանեց «գրանտակերներ», որոնք «հայրենիք չունեն»: Ինչպե՞ս ընդունեցիք այդ գնահատականը:
– Մենք ակնկալում ենք, որ ՊՆ-ն իր վերաբերմունքն արտահայտի փոխնախարար Վովա Գասպարյանի հրապարակային արտահայտությունների առթիվ, թե արդյոք դա ՊՆ-ի պաշտոնական դիրքորոշու՞մն է, թե՞ միայն փոխնախարարի անձնական կարծիքն է: Մենք դեռ սպասում ենք պատասխանի: Այնուամենայնիվ, պետք է ասեմ, որ ՊՆ նախարարի առաջին տեղակալ Դավիթ Տոնոյանը հասարակական նախաձեռնությունների գործունեությունը համարել էր օգտակար: Ինչ վերաբերվում է մշտապես շահարկվող «գրանտակեր» կազմակերպություններին, ապա նախապես ասեմ, որ «դրամաշնորհ» հասկացությունը հաճախ է աղավաղվում: Եթե ընդունում եք Հ1-ի ներկայացրած պաշտոնական մեկնաբանությունները, ապա իշխանության կողմից ղեկավարվող Հայլուրի ներկայացրած պաշտոնական և իրական Հայաստանները տարբեր են, այդպես է նաև հ/կ-ների վերաբերյալ կարծիքների տեսանկյունից, քանի որ, եթե լինեին նման կարծիք ունեցողներ, ապա տարեկան 300-ից ավելի քաղաքացիներ իրենց խնդիրների լուծման համար անվճար իրավական խորհրդատվություն և աջակցություն ստանալու ակնալիքով մեզ չէին դիմի: Իսկ մենք աջակցում ենք հիմնականում սոցիալապես անապահով խավերին: Ինչ վերաբերում է դրամաշնորհներին, ապա դրանք բոլորն էլ լեգիտիմ են, կազմակերպություններն էլ գործում են լրիվ իրավական հենքի վրա: Այլ հարց է, թե 5000 կազմակերպություններից քանի՞սն են արդյունավետ օգտագործում դրամաշնորհները:
– Դուք արդյունավե՞տ եք օգտագործում:
– Այդ գնահատականը կարող են տալ այն շահառուները, ովքեր դիմել են մեզ և այն պետական մարմինները, որոնց հետ կապված հարցերով զբաղվում ենք: Կարող եք դիմել ՊՆ այն կառույցներին կամ սպաներին, որոնց հետ զինծառայողների հարցերով առնչվել ենք: Ի վերջո, մեր աշխատանքի գնահատականը կարող է տալ ժամանակը, մենք գործում ենք 1992 թվականից:
– Թեև ուրիշի փողերը հաշվելը ճիշտ չէ, սակայն կուզենայի իմանալ Ձեր ասոցիացիային հատկացված դրամաշնորհի չափը:
– Այդ մասին կարող եք իմանալ մեր կազմակերպության կայքից, ես չեմ թաքցնում դրա չափը` 2010-ին տրամադրվել է 92 մլն դրամ, որում ընդգրկված են գրասենյակային, տրանսպորտային և այլ ծախսեր: Մենք պետբյուջեից չենք ֆինանսավորվում, մեր ունեցվածքը հաշվելու փոխարեն թող հաշվետվություն ներկայցնեն պետբյուջեից ֆինանսավորվող կառույցներն ու անձինք, այդ թվում Վովա Գասպարյանն ու բարձրագույն սպայական կազմի որոշ ներկայացուցիչներ: Իրենց կայքում թող հանրությանը հաշվետվություն ներկայացնեն այնպես, ինչպես մենք ենք վարվում: Այստեղ խոսքն ավելի շատ պաշտոնական դիրքի չարաշահումների, լրացուցիչ եկամուտների և կոռուպցիայի մասին է: Երբ կառավարությունը 320 հազար դոլար դրամաշնորհ է ստանում կոռուպցիայի դեմ պայքարի ծրագրի իրականացման համար, սակայն երկրում կոռուպցիան նվազելու փախարեն ծաղկում է, այ, թե որտեղ է գրանտը ուտվում:
– Ինչպե՞ս եք ընդունում Ձեզ ազգայնական հիստերիա հրահրելու և գունավոր հեղափոխություններ իրականացնելու մեջ մեղադրանքները:
– Այդ մեղադրանքներին տեղյակ եմ: Եթե ինձ հաջողվեր գունավոր հեղափոխություն անել այնպես, ինչպես դա տեղի ունեցավ Վրաստանում և Ուկրաինայում, ապա ես շատ գոհ կլինեի: Գունավոր հեղափոխությունից խուսափում են դիկտատորները, կոռումպացված և կրիմինալ «կռուգները»: Ցավոք, ես այդ հնարավորությունը չունեմ, քանի որ դրա համար պետք է մտնել քաղաքական դաշտ, ղեկավարել քաղաքական կուսակցություն, մինչդեռ ես զբաղվում եմ իրավապաշտպանությամբ, ինչը որպես քաղաքական ընդդիմություն ընկալվում է միայն դիկտատորական երկրում, այն դեպքում, երբ ժողովրդավարական երկրում այն ընկալվում է որպես անհրաժեշտություն:
Աղբյուրը՝ http://noratert.am/news/id/14147.html