0 8000 12 11

2017 թ. հունվարի 10-ին ՀՀ Վերաքննիչ քրեական դատարանը բավարարեց Անզոր Կարապետյանի մասնակցությամբ ծեծկռտուքի մյուս մասնակիցների նկատմամբ քրեական հետապնդում չիրականացնելու և քրեական գործով վարույթը կարճելու՝ ՀՀ Քննչական կոմիտեի Արմավիրի մարզային քննչական վարչության 2016 թ. ապրիլի 26-ի որոշումը վերացնելու վերաբերյալ տուժողի իրավահաջորդի ներկայացուցիչ, ՀՔԱ Վանաձորի գրասենյակի փատաբան Անի Չատինյանի վերաքննիչ բողոքը:

Հիշեցնենք՝ 2015 թվականի դեկտեմբերի 31-ին Արմավիր քաղաքում Անզոր Կարապետյանի մասնակցությամբ տեղի ունեցած ծեծկռտուքից հետո վերջինս կամավոր ներկայացել է ոստիկանություն, որից հետո նրան ձերբակալել են:

Ա. Կարապետյանին մեղադրանք է առաջադրվել ՀՀ Քրեական օրենսգրքի 34-104 հոդվածի (սպանության փորձ) հատկանիշներով:

2016 թվականի հունվարի 3-ի երեկոյան դատարանի որոշմամբ կալանավորվել է, գիշերը տեղափոխվել Արմավիր ՔԿՀ, որտեղ էլ ժամեր անց նրան մահացած են գտել:

2016 թ. մարտի 10-ին Անզոր Կարապետյանի նկատմամբ քրեական հետապնդումը դադարեցվել է՝ վերջինիս մահվան հիմքով և նույն օրը, հաշվի առնելով ծեծկռտուքի ընթացքում Անզոր Կարապետյանի ստացած վնասվածքները, քննչական մարմինը որոշում է կայացրել վերջինիս տուժող ճանաչելու մասին, իսկ 2016 թ. ապրիլի 26-ի որոշմամբ՝ քրեական գործի վարույթը կարճել:

Առաջին ատյանի դատարանը անհիմն լինելու պատճառաբանությամբ մերժել էր վարույթն իրականացնող մարմնի որոշման դեմ ներկայացված բողոքը՝ ծեծկռտուքի մյուս մասնակիցների գործողությունները որակելով որպես անհրաժեշտ պաշտպանություն, ինչը հանցագործություն չի համարվում:

Վերաքննիչ դատարանը, սակայն, նման եզրահանգման գալու որևէ հիմք չի տեսնում: Դատարանը հղում է կատարում Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանի, ՀՀ Սահմանադրական դատարանի և ՀՀ Վճռաբեկ դատարանի նախադեպային որոշումներին և արձանագրում, որ առաջին ատյանի դատարանի որոշումը պատճառաբանված չէ, հիմնված է վերացական դատողությունների վրա, «ակտում նշված հետևություններին հանգելու համար որևէ փաստարկ չի նշվել», ինչն անհնար է դարձնում բողոքարկվող դատական ակտի օրինականությունն ու հիմնավորվածությունը լիարժեք դատական ստուգման ենթարկելը:

Այս հիմքով Վերաքննիչ դատարանը անհրաժեշտ չի համարում քննության առնել նաև բողոքում մատնանշված իրավունքների և ազատությունների խախտումները՝ արձանագրելով, որ դրանց կարելի է անդրադառնալ վերոնշյալ դատավարական խախտումները վերացնելուց հետո միայն:

Անզոր Կարապետյանի իրավահաջորդի ներկայացուցչի դիտարկմամբ՝ որպես կանոն առաջին ատյանի դատարանները չպատճառաբանված որոշումներ կայացնում են մինչդատական վերահսկողության գործերով, առանց հիմնավորումների և համապատասխան փաստարկների՝ օրինական ուժ են տալիս վարույթն իրականացնող մարմնի կողմից դատավարական մասնակիցների (դեպքերի գերակշիռ մասում՝ տուժողների) իրավունքների խախտումներով կայացված որոշումներին:

Այս դեպքում, սակայն, վերաքննիչ դատարանը դատավարական իրավունքի խախտման առկայությամբ անհնար համարեց նյութական իրավունքի խախտման հարցի քննարկումը և արձանագրելով, որ առաջին ատյանի դատարանը պարտավոր էր պատճառաբանված որոշում կայացնել, բեկանեց վիճարկվող ակտը:

Նշենք, որ ներկայացված վերաքննիչ բողոքով դիտարկումներ էր ներկայացվել այն մասին, որ վարույթն իրականացնող մարմինը ապացույցներ է ձեռք բերել միայն Անզոր Կարապետյանի կողմից մի քանի անձի դանակահարելու հանգամանքի վերաբերյալ, իսկ նրա ստացած վնասվածքների առաջացման պատճառներն ուսումնասիրելու ուղղությամբ գործուն միջոցառումներ չի ձեռնարկել: Ավելին՝ ձեռքի տակ ունենալով իրարամերժ ցուցմունքներ՝ արժանավահավատ է համարել միայն ծեծկռտուքի մյուս մասնակիցների ցուցմունքները այն դեպքում, երբ հարցաքննությունը տեղի է ունեցել Անզոր Կարապետյանի մահվանից հետո, և նրանք ցուցմունքերը փոխհամաձայնեցնելու հնարավորություն են ունեցել: Վարույթն իրականացնող մարմինը չի միջոցներ չի ձեռնարկել նաև ծեծկռտուքի ընթացքում նրանց մոտեցած ոստիկանների ինքնությունը պարզելու և հարցաքննելու ուղղությամբ: