Ըստ ՀՔԾ-ի` Ենգիբարյանի սպանությունը համաչափ էր, ըստ փաստաբանի` կյանքի իրավունքի խախտում
00:00, October 6, 2011 | Նորություններ | Արդար դատաքննության իրավունք, Կյանքի իրավունք | Ոստիկանություն
Որոշ առումով գրեթե նույն վիճակն է ս.թ.-ի հունիսի 14-ին մետրոպոլիտենի «Գարեգին Նժդեհ» կայարանում ոստիկանի արձակած կրակոցից մահացած Արման Ենգիբարյանի գործով:
Նախապես տեղեկացնենք, որ ՀՔԾ-ն կարճել է գործի վարույթը` սահմանազանցում չտեսնելով ոստիկանի գործողություններում և համաչափ համարելով երկու կրակոցով «վնասազերծումը»: Հելսինկյան Քաղաքացիական Ասամբլեայի Վանաձորի գրասենյակի փաստաբան Էդմոն Մարուքյանը այս գործով էլ հանդես է գալիս որպես Արմանի հոր` Սերգեյ Ենգիբարյանի (որպես տուժողի իրավահաջորդի) շահերի ներկայացուցիչ, և նախաքննության սկզբից ևեթ փորձել է այդ կարգավիճակով ներգրավել գործում, սակայն ապարդյուն:
Է.Մարուքյանը պարզաբանեց խնդիրը. «Արման Ենգիբարյանը հետապնդվել է ոստիկանների կողմից և սպանվել է: Հատուկ քննչական ծառայությունում հարուցվել է քրեական գործ` քրեական օրենսգրքի 107-րդ հոդվածով, որի նախաքննության ընթացքում Արման Ենգիբարյանի հարազատները և ես` որպես նրա հոր ներկայացուցիչ, որևէ կերպ մասնակից չենք դարձվել այդ գործի քննությանը: Հետագայում իմ բոլոր բողոքները և գրությունները մերժվել են` մասնակից դարձնելու մասին, ու նաև չի տրամադրվել ինձ քրեական գործի հարուցումը մերժելու մասին քննիչի որոշումը, որը ես իմացել եմ նրա հարցազրույցից:
Հետագայում, չունենալով այդ որոշումը, ես բողոքարկել եմ այն գլխավոր դատախազին, որի վերաբերյալ հսկող դատախազը որոշում է կայացրել` մերժել, սակայն իր մերժման գրության հետ ինձ է ուղարկել այն որոշումը, որն ինձ չէր տրամադրվում (ՀՔԾ-ն Ա.Ենգիբարյանին տուժող չի ճանաչել և կարգավիճակ չտալով նրա իրավահաջորդին` պատասխան գրության մեջ նշել է, որ վարույթը կարճելու մասին որոշման պատճենը տրամադրելու հիմք չկա.-Է.Մ.): Եվ ես օրենքով սահմանված կարգով, 7-օրյա ժամկետում բողոքարկել եմ այն Կենտրոն և Նորք-Մարաշ վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարան` պատճառաբանելով, որ Արման Ենգիբարյանի սպանության գործով չի տարվել արդյունավետ, օբյեկտիվ, բազմակողմանի նախաքննություն և Արման Ենգիբարյանի սպանությունը Եվրոպական կոնվենցիայի 2-րդ հոդվածի լույսի ներքո բացարձակապես անհրաժեշտ չի եղել: Հետևաբար տեղի է ունեցել Կոնվենցիայի 2-րդ հոդվածի խախտում, ինչպես նաև մեր Սահմանադրությամբ ամրագրված` կյանքի իրավունքի խախտում»: