0 8000 12 11

Մենք արդեն տեղեկացրել ենք, որ 2016 թ. մայիսի 30-ին Լոռու մարզի ընդհանուր իրավասության Դատարանը մերժեց ՀՔԱ Վանաձորի գրասենյակի և Ժ. Ամարիկյանի դեմ՝ «Ավան» հոգեկան առողջության կենտրոն ՓԲԸ-ի կողմից ներկայացված հայցը՝ հրապարակային ներողություն խնդրելուն պարտավորեցնելու, դատարանի վճիռը լրատվական միջոցներով հրապարակելու, վիրավորանքի և զրպարտության համար օրենքով նախատեսված փոխհատուցման վճար բռնագանձելու  պահանջների մասին:

Դատարանը, հիմնվելով ՀՀ Քաղաքացիական օրենսգրքի դրույթների վրա և վկայակոչելով ՀՀ Վճռաբեկ դատարանի մի շարք նախադեպային որոշումներ, հայցվոր կողմի վկայակոչած արտահայտությունները, որոնք արվել էին Ժ. Ամարիկյանի կողմից, վիրավորանք և զրպարտություն չի համարում՝ գտնելով, որ գործով հետազոտված ապացույցների համաձայն՝ Ժ. Ամարիկյանն իսկապես հոգեբուժական հաստատություն է բերվել իր կամքին հակառակ և ունենալով հոգեկան առողջության հետ կապված խնդիրներ՝ հնարավոր է, որ նրա մոտ առաջանար այնպիսի զգացողություն, թե տառապում է հոգեբուժական հաստատությունում տիրող մթնոլորտից, ինչը ոչ մի դեպքում չի կարող դիտվել հայցվորի արժանապատվության կամ գործածար համբավի արատավորում և չէր կարող պարունակել անձի հեղինակությունը նսեմացնելու դիտավորություն, այն դեպքում, որ Ժ. Ամարիկյանը պարզապես ներկայացնում է իր զգացողություններն ու գործողությունները՝ հոգեբուժական հաստատությունում գտնվելու ընթացքում:

ՀՔԱ Վանաձորի գրասենյակի դեմ ներկայացված պահանջի առնչությամբ Դատարանն արձանագրում է, որ Կազմակերպությունը վկայակոչված զեկույցում անդրադարձել է բոլոր այն հաստատություններին, որոնցում իրականացրել է մշտադիտարկում, այդ թվում ՝ «Ավան» հոգեկան առողջության կենտրոնին՝ ներկայացնելով իր գնահատողական դատողությունները նաև Ժ. Ամարիկյանի հետ կապված՝ դատարանների գործողությունների օրինականության վերաբերյալ:

Բացի դրանից՝ Կազմակերպությունը տեղեկատվությունը տրամադրել է՝ հղում կատարելով դրա հեղինակին, տվյալ դեպքում՝ Ժ. Ամարիկյանին, ինչպիսի պայմաններում ՀՔԱ Վանաձորի գրասենյակն ազատվում է պատասխանատվությունից:

Բացի վերը նշված հանգամանքներից՝ Դատարանը հայցը մերժել է նաև հայցային վաղեմություն կիրառելու հիմքով՝ արձանագրելով, որ հայցվորի կողմից հայցադիմումը Դատարան է ներկայացվել օրենքով նախատեսված  ժամկետների խախտմամբ:

Հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ հայցվոր կողմը, ի թիվս այլ պահանջների, պահանջ էր ներկայացրել նաև պատասխանող կողմից 3 մլն ՀՀ դրամ բռնագանձելու վերաբերյալ՝ ըստ դրա՝ Դատարանը որպես պետական տուրք սահմանել է 60.000 ՀՀ դրամ, որը ենթակա  է բռնագանձման հայցվորից՝ հօգուտ ՀՀ պետական բյուջեի:

Հիմք ընդունելով ողջ վերոգրյալը՝ Դատարանը վճիռ է կայացրել՝ հայցն ամբողջությամբ մերժելու վերաբերյալ: