Գ. Ջհանգիրյան. «Ինձնից հետո երկու զինդատախազ է պաշտոնավարել»
12:52, December 17, 2012 | Նորություններ
Հարցազրույց ԱԺ ՀԱԿ խմբակցության պատգամավոր, իրավագիտության թեկնածու Գագիկ Ջհանգիրյանի հետ
ՀԱԿ-ն արդեն իսկ ՍԴ է ուղարկել դիմում՝ վիճարկելով ԱԺ կանոնակարգ օրենքի 44 հոդվածի 4-րդ կետի սահմանադրականությունը, որը արտահերթ նիստին քվորում ապահովելու համար պահանջում է նվազագույն 66 պատգամավորի գրանցում: Սակայն իշխանությունները պնդում են, որ Կանոնակարգ օրենքում չկա հակասահմանադրական կետ, ավելին՝ իրենք օգտվել են բոյկոտի իրենց իրավունքից:
Ես կարծում եմ, որ անգամ ԱԺ գործող կանոնակարգի պայմաններում խախտվել է ՀՀ Սահմանադրության 79 հոդվածի պահանջը, որը ԱԺ նախագահին պարտադրում է ապահովել ԱԺ բնականոն գործունեությունը: Իհարկե, ԱԺ պատգամավորներն ազատ են նիստերին մասնակցել-չմասնակցելու հարցում, սակայն ԱԺ կանոնակարգը նաեւ պարտադրում է պատգամավորին մասնակցել ոչ միայն ԱԺ լիագումար նիստերին, այլեւ՝ հանձնաժողովների նիստերին, լսումներին եւ այլն: Բոյկոտի մեխանիզմն ավանդաբար իրականացնում է քաղաքական փոքրամասնությունը, որը քվեարկությամբ հնարավորություն չունի անցկացնել իր համար ցանկալի օրինագծերը: Ինչ վերաբերում է ԱԺ Հայ ազգային կոնգրես խմբակցության՝ ՍԴ ուղարկած դիմումին, որտեղ վիճարկվում է ԱԺ կանոնակարգ օրենքի 44 հոդվածի 4-րդ մասի սահմանադրականությունը՝ արտահերթ նստաշրջանի կամ նիստի մասով, ապա դա բխում է Սահմանադրության 70 և 71-րդ հոդվածների բովանդակային մեկնաբանությունից: Սահմանադրության 70-րդ հոդվածը ԱԺ փոքրամասնությանն (պատգամավորների 1/3-ին ) իրավունք է տալիս նախաձեռնել արտահերթ նիստ եւ նստաշրջան: Այդ դեպքում ԱԺ նախագահը պարտավոր է նիստը կամ նստաշրջանը հրավիրել նախաձեռնողի օրակարգով եւ ժամկետներում: Սա սահմանադրական իմպերատիվ պահանջ է: Հետեւաբար, անիմաստ ու տարօրինակ կլիներ, եթե ԱԺ փոքրամասնության՝ սահմանադրական իրավունքի իրացումը կախված լիներ մեծամասնության կամքից,կամ հայեցոզությունից: Ավելին, Սահմանադրության 71-րդ հոդվածն էլ քվորումի գաղափարը սահմանում է ոչ թե նիստի իրավազորության, այլ՝ որոշման ընդունման հարցում: Հետեւաբար՝ մենք եզրակացնում ենք, որ եթե Սահմանադրությունը ԱԺ պատգամավորների 1/3-ին իրավունք է վերապահում իր նախընտրած օրակարգով եւ ժամկետում հրավիրել ԱԺ արտահերթ նստաշրջան կամ նիստ, այդ իրավունքը գերակա է ԱԺ կանոնակարգ օրենքի 44-րդ հոդվածի 4-րդ կետի նկատմամբ, որը սահմանում է, որ ԱԺ նիստն իրավազոր է 66 պատգամավորի գրանցման դեպքում: Վկայակոչված տրամաբանությունը մեր կարծիքով գործում է նաև ՀՀ նախագահի կողմից արտահերթ նստաշրջան կամ նիստ նախաձեռնելու դեպքում: Ենթադրենք՝ ՀՀ նախագահն ԱԺ-ում չունի մեծամասնություն, հետեւաբար նախագահի կողմից արտահերթ նստաշրջան կամ նիստ հրավիրելու նորմն էլ անհեթեթ կլինի, եթե դրա իրացման համար պետք է պահանջվի ԱԺ մեծամասնության կամքը կամ հայեցողությունը:
Հաշվի առնելով նախկինում ՍԴ-ի՝ ընդդիմության ներկայացրած տարբեր հարցերում դրսեւորած վերաբերմունքը, ի՞նչ ակնկալիքներ ունեք ՍԴ-ից:
Այստեղ իշխանության խնդիր չի դրված: ՍԴ-ն իշխանությանն առնչվող հարցերի հետ կապված երբեւիցե սկզբունքային դիրքորոշում չի ցուցաբերել կամ եթե երբեմն սկզբունքայնություն է դրսեւորել, ապա հետո պարտադրված նահանջել է : Բայց այս դեպքում հարցը զուտ իրավական, սահմանադրական խնդիր է: Այստեղ իշխանություն-ընդդիմություն պայքարի խնդիր չէ: Ավելին, ես ասացի, որ նախագահի ինսիտուտին էլ է խնդիրն առնչվում, եթե նախագահը մեծամասնություն չունի խորհրդարանում: Ոստի, ուզում եմ հուսալ, որ իշխանությունները հանգիստ կթողնեն ՍԴ-ին, որ վերջինս ինքնուրույն որոշի վիճելի հարցը:
Դեկտեմբերի 10-ին մարդու իրավունքների պաշտպանության օրն էր, եւ այդ կապակցությամբ անցկացված երթին մասնակցում էիք նաեւ դուք: Ձեր կարծիքով, այսօր որքանով են պաշտպանված մարդու իրավունքները:
Եթե համեմատենք 2012 թ. 2008 թ. հետ, որեւէ էական տարբերություն կամ տեղաշարժ արձանագրված չէ: Կարելի է ասել, որ մարդու իրավունքների հրապարակային, ցուցադրական խախտումների ծավալները միգուցե նվազել են, բայց բովանդակային առումով իրավիճակը մնացել է նույնը: ՀՀ քաղաքացին պաշտպանված չէ ոչ իրավապահ մարմինների ապօրինի գործողություններից ոչ էլ պետական այլ մարմինների կամայական միջամտություններից: Այս գնահատականը բազմիցս բարձրաձայնել է գործող նախագահը. որ իրական հանցագործները չեն պատժվում, որ հաճախ տուժողներն ու վկաներն են դառնում մեղադրյալ և այլն:
Տարօրինակ չէ, որ նախկին դատախազն այսօր մասնակցում էր մարդու իրավունքների պաշտպանության երթին, այն էլ՝ առաջին շարքերում:
Մարդիկ, ովքեր կարծում են, թե դատախազը չի զբաղվում մարդու իրավունքների պաշտպանությամբ, թյուրիմացության մեջ են: Եթե մի կողմ թողնենք պետական շահերի պաշտպանությունը, ապա դատախազի ու դատախազության գործունեության ողջ նպատակը մարդու իրավունքների պաշտպանություն է: Դատախազը հսկողություն է իրականացնում հետաքննության ու նախաքննության մարմինների գործունեության օրինականության նկատմամբ: Այդ ընթացքում սահմանափակվում են դատավարության մասնակիցների մի մասի իրավունքներն ու ազատությունները: Ուստի այդ մարմինների գործողությունների օրինականության նկատմամբ դատախազական հսկողությունը մարդու իրավունքների պաշտպանության կարևոր ոլորտ է:
Ժառանգության պատգամավոր Զարուհի Փոստանջյանը վերջերս ձեզ մեղադրեց Մատաղիսի գործով մարդու իրավունքները ոտնահարելու մեջ: Իրավապաշտպան կազմակերպությունները հայտարարում են, որ Մատաղիսի գործով կեղծ մեղադրանքներ են առաջադրվել:
Մատաղիսի գործով ինձանից հետո պաշտոնավարել է երկու ՀՀ զինդատախազ: Զինդատախազներից առաջինը նույն մեղադրյալների նկատմամբ, նույն հոդվածներով հաստատել է մեղադրական եզրակացությունը և գործն ուղարկել դատարան: Երկրորդ զինդատախազի օրոք այդ մեղադրանքը պաշտպանվում է դատարանում: Եթե Ջհանգիրյանը Մատաղիսի գործով որեւէ ապօրինություն թույլ տված լիներ, անմեղ մարդ կալանավորած լիներ, ապա Ջհանգիրյանին 2008 թ. կմեղադրեին արդարադատության դեմ գործած հանցանքի համար, ոչ թե ոստիկանի գրպանը իբր պատռելու:
Աղբյուրը՝ http://www.lragir.am/index.php/arm/0/country/view/76084